Bogumił Pacak-Gamalski

Co się stało z naszą klasą? pytał w popularnej balladzie przed laty lubiany piosenkarz. Ale nie o tej szkolnej klasie chcę pisać. Co się stało z klasą zwykłej umiejętności bycia, chodzenia, rozmawiania, postrzegania ludzi? Rozmawiania właśnie wyłącznie o sprawach z twoim interesem niemających nic wspólnego. Taki sposób bycia, taka klasa przynosi dywidendy nieporównywalnie bogatsze od wszelkich ‘interesów’. Wzbogaca ciebie, jako człowieka. Nie jako inżyniera, lekarza, dyrektora, ekonomistę – klasa człowieka, który od świtu do zmierzchu nie nosi bez przerwy munduru.

Stolik kawiarniany, ławka w parku lub na skwerze nie powinny być amboną do kazań, nauk i ocen. Tak mało wiemy o tych, którzy nas mijają lub siedzą na ławce obok. Zakładajmy więc, że są dobrymi ludźmi, sympatycznymi, z empatią sercu. Szansa, że są faktycznie jest o wiele większa niż, że nie są. Inaczej życie byłoby niekończącym się i nieznośnym ciągiem rozczarowań i zawodów.

To też nie prawda, że klasa bycia jest klasą socjalną wyznaczoną przez poziom materialny. Klasę bycia wypracowuje się i kształtuje przez lata. To prawda, że środowisko ma na to wpływ (tu ten element ‘klasy socjalnej’ występuje) – ale jest fałszem twierdzić, że z jednego środowiska wyjdą tylko ludzie z tą klasą, a z drugiego ci bez klasy życia.

Nawet wielcy i potężni politycy, biznesmeni, znane osobistości mogą tą klasę reprezentować. Niewątpliwie miał ją prezydent potężnego mocarstwa Jimmy Carter; miał ją, zdaniem moim, papież Franciszek, miał ją polski działacz i dyplomata Władysław Bartoszewski ze swoim słynnym motto życiowym: warto być człowiekiem uczciwym.

               My sami spotykamy ją wszak codziennie w setkach, tysiącach ludzi nas mijających. Mijających niezauważalnie – a to też klasa. Ale mijający anonimowo, nie oznacza, że są inni. Jak kiedyś napisała w uroczym wierszu Wisława Szymborska:

Uśmiechnięci, współobjęci
spróbujemy szukać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.

Szymborska też miała klasę bycia.

https://music.youtube.com/watch?v=VqhCQZaH4Vs

Link powyżej to naturalnie potwierdzenie mej tezy – wspaniały Luis Armstrong z What a wonderful world it is